Krótko o założeniach konferencji
Wypracowano wiele sposobów na zagwarantowanie jakości edukacji. Bardzo istotną rolę wśród różnorodnych inicjatyw projakościowych pełni ewaluacja działań szkół. Jednak ewaluacja zaplanowana i zorganizowana w ramach formalnych struktur władzy często skupia energię i uwagę na zupełnie sztucznych wskaźnikach, takich jak przestrzeganie regulacji lub doskonalenie procedur zamiast autentycznego rozwoju i kształcenia. Czasami popełnia się błąd polegający na przecenianiu znaczenia narzędzi ewaluacyjnych lub koncentracji na formalnych zasadach ewaluacji, podczas gdy w rzeczywistości należałoby skupić uwagę na wizji i celach ideologii oraz procach edukacyjnych.
Obecnie szkoły stają w obliczu wyzwań nieznanych jeszcze kilka dekad temu. Oczekuje się, że zapewnią one usługi, które po pierwsze: obejmą każdego, po drugie: będą dotyczyć rozległego obszaru wiedzy, a po trzecie: wykażą się wysoką jakością. Te trzy wymogi nałożone dzisiaj na szkoły i inne placówki edukacyjne stwarzają nową, pełną wyzwań rzeczywistość, która bardzo często bywa błędnie interpretowana. Bardzo ważnym tematem jest wysoka jakość edukacji. Ta kwestia zasadniczo zmieniła środowisko pracy w szkole. Idea rozliczalności wraz z opracowaniem specjalistycznych sposobów pomiaru sukcesu szkoły stwarza napięcie wokół wyników edukacji. W nieodległej przeszłości szkołę uważano za dobrą, jeśli potrafiła nauczyć czytać i pisać. Obecnie musi ona to robić zgodnie z etapem rozwojowym ucznia i jego potrzebami, skutecznie i przy użyciu odpowiednich metod. Nie chodzi tylko o nauczenie czytania i pisania, ale o przekazanie wielu innych umiejętności (w tym tzw. umiejętności miękkich, takich jak komunikacja, przedsiębiorczość, rozwiązywanie problemów, umiejętność pracy zespołowej, oraz postaw takich jak otwartość, czy tolerancja).
Zmieniła się rzeczywistość funkcjonowania szkół, jednakże nie zmieniły się istotnie kultura pracy, postawy interesariuszy czy też stosowane metody. Naszym (społecznym) obowiązkiem jest wspieranie nauczycieli w tych wysiłkach. W poszczególnych krajach wypracowano różne metody wzmocnienia procesu doskonalenia i wprowadzania zmian w szkołach. Można jednak wskazać kilka niekwestionowanych elementów podstawowych – wciąż nauczamy w obrębie systemów formalnych, wierzymy w rolę państwa i rządu, skupiamy się na nauczycielach, a także zgadzamy się z potrzebą ewaluacji i kontroli. Do szeroko akceptowanych, tradycyjnych „systemów wsparcia” należy zaliczyć nadzór państwa nad systemem edukacyjnym poprzez struktury kontroli jakości. W Polsce jako główne narzędzie służące do osiągnięcia tego celu rząd postanowił wprowadzić ewaluację szkół jako gwarancję jakości edukacji.
Ośrodek Rozwoju Edukacji i Uniwersytet Jagielloński, wspólnie realizujący projekt „Program wzmocnienia efektywności systemu nadzoru pedagogicznego i oceny jakości pracy szkoły. Etap III”, przygotowały wydarzenie, które ma umożliwić pogłębioną dyskusję i wzmocnić zwyczaj refleksji nad „kręgosłupem” każdej inicjatywy edukacyjnej: wartościami kierującymi całym procesem, podejściem do szkoły i rzeczywistości społecznej oraz ideami, które pomagają nauczycielom w doskonaleniu. Zaprosiliśmy ekspertów, którzy dostarczą uczestnikom ważnych, prowokujących i inspirujących pomysłów związanych z wymaganiami państwa wobec szkół i placówek oraz zaprezentują je podczas wykładów lub warsztatów. Wspólnie skupimy się na dekonstrukcji ich znaczenia, krytycznym podejściu, przedstawieniu dobrych praktyk. W czasie trwania konferencji na stronie www.npseo.pl relacjonowany będzie jej przebieg oraz zamieszczane główne tezy i wnioski.
Grzegorz Mazurkiewicz-koordynator projektu
