„Zróbmy sobie raj” – trawestując tytuł książki M. Szczygła zaapelował do uczestników dr Grzegorz Mazurkiewicz w wykładzie wprowadzającym do IV cyklu spotkań dla wizytatorów ds. ewaluacji, który rozpoczął się 9 III 2011 w Przegorzałach w Krakowie. Przedstawił trudny proces zmiany, jaka się dokonuje, w której ewaluacja jest tylko narzędziem - ”Nam chodzi o zmianę edukacji, zmianę społeczną, a w tym rola wizytatora postrzegana jest, jako bycie doradcą, trenerem, konsultantem, badaczem”. Mówiąc o programie zaakcentował trzy główne sprawy: dyskusja nad wymaganiami państwa wobec szkół i placówek; praca nad procedurami z wykorzystaniem dotychczasowego doświadczenia wizytatorów ds. ewaluacji i dyrektorów szkół i placówek z naciskiem na dialog i komunikację; budowanie narzędzi badawczych i systematyczna ich korekta uwzględniająca dynamicznie zmieniającą się rzeczywistość. G. Mazurkiewicz wyraził nadzieję, że ewaluacja będzie dla szkół „pretekstem do myślenia, refleksji, do kłótni, by podejmować dobre decyzje”, a wizytatorzy, jako forpoczta sprawią, że szkoły nauczą się podejmować decyzje na podstawie informacji. Korzystając z ponad rocznego doświadczenia funkcjonowania programu i badania ewaluacyjnego przedstawił na zasadzie przeciwstawnych sił czynniki sprzyjające rozwojowi: przekonanie, że warto prowadzić ewaluacje; uwzględnienie różnych perspektyw; zaangażowanie wielu partnerów; odpowiednie postawy i przygotowanie; ludzie myślący i skłonni do uczenia się; i utrudniające jego rozwój: biurokratyczna tradycja i nierówne relacje; stereotypy i stosowany język; trudność analiz i porównań; rywalizacja i strategie obronne; ludzie skupieni na „przetrwaniu ewaluacji” .
Sesję plenarną zamknął wykład prof. H. Mizerka, który jak zwykle prowokował i zmuszał do refleksji. Pomimo, że uznał związek nadzoru i ewaluacji, jako „ małżeństwo podwyższonego ryzyka” to podkreślił wartość, jaka jest w różnicy pomiędzy tymi stronami. Prezentował- poparte przykładem szkockiej szkoły- przykłady ewaluacji, która jest „ mapą drogową”. Mówił, że główne pytania, na które chcemy szukać odpowiedzi to: jak pracujemy?, jak gromadzimy wiedzę o naszej pracy?, co zamierzamy z tą wiedzą zrobić?.
Dla wizytatorów i dyrektorów uczestniczących w wykładzie to początek drogi. Dobrze, że będą ją przechodzić ze sprawną nawigacją, jaką zapewniają trenerzy i eksperci w tym programie. Cztery dni pierwszego spotkania to czas na poznanie podstawowych założeń programu i znalezienie się w roli ewaluatora. Dużo refleksji i rozmów o wartościach. Na kolejnych spotkaniach krok po kroku kuchnia ewaluacyjna.
Jeszcze w marcu (22-25III) rozpocznie się drugie spotkanie wprowadzające wizytatorów d.s ewaluacji. Cele i program przewidziany ten sam, jednak zawsze refleksje i dyskusje w grupach nadają każdemu spotkaniu niepowtarzalny charakter.Wymiana doświadczeń i uczenie się od siebie, a także dzielenie sie uwagami na temat projektu to wartość dodana na każdym spotkaniu.Kandydaci na wizytatorów d.s ewaluacji mają możliwość wymiany pogladów poza spotkaniami . Uruchomione jest forum dyskusyjne www.forum.npseo.pl . Zachęcamy do rozmów i dzielenia się.
