Właśnie dobiegł końca pierwszy blok ekspercki. Przedstawiamy skróty z poszczególnych sesji.
Dr Marek Kaczmarzyk Ewolucja biologiczna a procesy uczenia się i nauczania. Dydaktyka ewolucyjna.
„Ewolucja biologiczna a procesy uczenia się i nauczania. Dydaktyka ewolucyjna” - to temat sesji, która przed chwilą wzbudziła ogromne zainteresowanie słuchaczy. Dr Marek Kaczmarzyk wprowadził nas w świat memów i memetycznej interpretacji uczenia się oraz nauczania. Szkoła jest miejscem, w którym próbujemy wybiórczo wspierać memy. Ich ewolucja może zależeć od naszych świadomych działań. Jak reprodukujemy wiedzę i umiejętności, jak wpływamy na ich zmienność i selekcję? Czy świadomie wykorzystujemy możliwości i bariery naszego mózgu? Co to takiego są emulator oraz hipokamp oraz jak nauczyciel może wykorzystywać ich możliwości w procesie uczenia uczniów? Jak dzięki prostym działaniom nauczyciela wyzwalać naturalne opiaty w mózgu ucznia, które pomogą mu w uczeniu się? Jak nauczyciel może wykorzystać wiedzę na temat ewolucyjnych procesów uczenia się w budowaniu swojego autorytetu? Te i kilka innych ważnych pytań zadaliśmy sobie podczas wykładu. Na sesji implementacyjnej postaramy się poszukać na nie odpowiedzi.
Dr Roman Dorczak Modele współpracy szkół z organizacjami w środowisku lokalnym.
Sesję poświęconą „Modelom współpracy szkół z organizacjami w środowisku lokalnym.” prowadzący dr Roman Dorczak rozpoczął od refleksji na temat rozumienia pojęcia współpracy i przyczyn wyboru takiego modelu pracy. Przedstawionych zostało pięć modeli współpracy, obserwowanych w życiu społecznym. W ich kontekście ekspert omówił trzy poziomy w kierowaniu wspólnymi działaniami – poziom technologiczny, społeczny i kulturowy. Prelekcję zakończono refleksją nad niebezpieczeństwami i ograniczeniami uniemożliwiającymi współpracę zgodną z modelem współdziałania. Pojawiające się pytania dotyczyły metodologii badań omawianego zagadnienia oraz kwestii uniwersyteckiego kształcenia kadr nauczycielskich.
Prof. dr Kathleen Lynch Edukacja jako miejsce zmiany.
Postawionym problemem przez wykładowcę jest: nierówność w edukacji, czyli pytanie: dlaczego polityka równych szans jedynie redystrybuuje nierówności w edukacji? To dyskusja o funkcjonowaniu mitu równości szans bez równych warunków. Obecnie współistnieją obok siebie różne spojrzenia na pojęcie traktowania równości i ich wpływ na edukację jest diametralnie różny. Większość krajów reprezentuje liberalną postawę mówiącą o tym, że wszyscy są równi pod względem wartości moralnych. Koncentrujemy się na prawach jednostki, zwłaszcza na równych prawach i równych szansach na kontynuację nauki czy mobilność społeczną. Kathleen Lynch szanując prawo każdego do edukacji twierdzi, że mamy problem z egzekwowaniem tego prawa, gdyż nie mamy równego dostępu do zasobów z powodu nierówności sytuacyjnej. Wykład poświęcony był interpretacji wyników wielu badań nad tym aspektem nierówności w edukacji.
dr Jaap van Lakerveld Kontekstowe uczenie się dla zarządzania i nauczania w Europie. Przekształcanie szkoły w środowisko kształcenia nauczycieli.
Dr Lakerveld opisał swoje doświadczeniaa związane z grupą Association for Teacher Education In Europe. Aby nauczyciele byli efektywni w wykorzystaniu wiedzy powinni odwoływać się do szerszego kontekstu społecznego i nie tylko powodować, że uczniowie są w stanie absorbować wiedzę, ale również doprowadzić do tego, że wiedza może być dyskutowana między uczniami, modyfikowana i wzbogacana. Prelgent omówił pojęcie nauczania organizacyjnego. Chodzi o ideę organizacji, która tworzy środowisko dla uczenia się nie tylko dla uczniów/studentów, ale również nauczycieli. Kiedy myśli się o szkole w takich właśnie kategoriach, pojawia się pytanie o warunki, w których nauczyciele będą mogli się uczyć. Kluczowymi czynnikami tutaj są: dobry program selekcji i rekrutacji nauczycieli, jasny program rozwoju, dobrą politykę rozwoju nauczycieli (w sensie formalnym ale przede wszystkim nieformalnym), dobry system szkolenia wewnętrznego i zewnętrznego, otwarcie na kontakty z innymi szkołami. Takie szkoły mają możliwość stworzenia środowiska uczenia się dla nauczycieli.
Pojawiło się pytanie: Dlaczego niektóre szkoły są lepsze od innych?
Badania JL wskazują, że obszary w których nauczyciele najwięcej się uczą to wiedza tematyczna i rozwiązywanie problemów w szkole. Jednak często pojawia się wskazanie, że nauczyciele mają tyle obowiązków, że brakuje im czasu na refleksję nad bardziej złożonymi czy odległymi kwestiami. Koncentrują się na procesach zachodzących wewnątrz ich szkoły, przypisanych do ich konkretnego stanowiska pracy, jednak brak im spojrzenia z szerszej perspektywy. Natomiast w szkołach sukcesu istnieje polityka rozwoju zawodowego i ogólnego rozwoju nauczycieli. Te dobre szkoły łączą wymaganie ze wsparciem nauczyciela.
Podsumowując – problemem jest brak oferowania środowiska do uczenia się. Z perspektywy osoby zajmującej się kształceniem nauczycieli kluczowe jest wsparcie szkoły w tym obszarze. Należy podjąć następujące wyzwania:
· Wykształcenie kultury profesjonalizmu w nauczaniu, w doskonaleniu zawodowym nauczycieli, w zarządzaniu szkołą i w edukacji jako całości.
· Efektywnym i twórczym wykorzystaniu wiedzy – sprowadza się to do innowacji pedagogicznych, niezależności i kreatywności w metodach pracy, wykorzystaniu action research.
· Technologia – bycie na bieżąco z rozwojem technologii, uwzględnianie ich wpływu w procesach uczenia się, zaangażowanie uczniów w wykorzystaniu technologii. „Korzystaj z technologii zamiast ją zwalczać”. Warto nie upierać się, że jesteśmy lepsi w wykorzystaniu nowych technologii niż nasi uczniowie – lepiej jest wykorzystać ich kompetencje
Prof. dr William Gaudelli Edukacja w zakresie globalnego obywatelstwa: weryfikacja pojęcia lokalności.
Właśnie zakończyła się ciekawa sesja „Edukacja w zakresie globalnego obywatelstwa – weryfikacja pojęcia lokalności”. William Gaudelii przedstawił wyzwania, które stoją przed edukacją w epoce globalizmu. Wykazał, że nauczanie wciąż ograniczone jest kontekstem lokalnym. Uczestnicy zgodzili się z wnioskiem, że lokalny nie znaczy dziś odizolowany, pochłonięty sobą czy też niezmienny. Kształcenie obywatelskie we współczesnym świecie nie powinno więc koncentrować się na tym co tu i teraz, ale przede wszystkim wychowywać dla przyszłości w globalnym kontekście. Nowoczesne programy nauczania powinny między innymi ukazywać różnorodność, inność, uczyć empatii i aktywności społecznej.
dr Jacek Strzemieczny Szkoła skoncentrowana na uczeniu się uczniów.
W niedzielnej przedpołudniowej sesji „Szkoła skoncentrowana na uczeniu się uczniów” dr Jacek Strzemieczny zarysował obecny stan badań poznawczych nad procesem uczenia się, zbijając to z praktyką dotychczasowego dominującego modelu szkoły, która wierzy, że proces uczenia się, to raczej wlewanie wiedzy do uczniowskich głów. To była taktyka do pewnego stanu skuteczna, ale Badania PISA czy raport McKinsey&Company 2010 wskazują, że potrzebujemy nowych strategii uczenia. Potrzeby wynikają z nowych wyzwań: budowania postawy uczenia się przez całe życie, nabywania umiejętności kluczowych, kształcenie do społeczeństwa wiedzy, budowy kapitału społecznego. Zmieniają się oczekiwania klientów szkoły: uczniów, ich rodziców, przyszłych pracodawców i władz centralnych.
Współczesne badania nad ludzkim mózgiem pokazują - wśród wielu różnych wniosków - fakt, że każdy uczy się inaczej i każdy może się uczyć. Musimy myśleć o wszystkich uczniach, o tym, że wiedza w szkole musi być dobrze powiązana i zorganizowana. Czy to ujmują nasze programy? Ważna jest motywacja oraz pamięć, że uczenie jest zjawiskiem społecznym, wymaga interakcji, zaś eliminowane muszą być zagrożenia i blokujący uczenie się stres.
Te myśli zajęły pierwszą część wykładu.
Hasła-klucze, które musimy powtarzać sobie stale:
- Konieczne jest przeniesienie uwagi z nauczania na uczenie się
- Wszyscy ludzie posiadają umiejętność uczenia się
- Uczenie się jest najważniejszym procesem w szkole
- Mamy przygotować ucznia do rozwiązywania problemów, których jeszcze nie znamy
W dalszej części spotkania, osoby uczestniczące zastanawiały się w parach nad przekazanymi wiadomościami. Wykorzystując elementy oceniania kształtującego rozmawiano o tym, co było w wykładzie ważne. Przedstawienie zasad tego oceniania było ostatnim fragmentem spotkania, prowadzonego przez dyrektor Centrum Edukacji Obywatelskiej. Tu hasło-klucz brzmi: przesuńmy uwagę z działań nauczyciela na uczenie się uczniów, zaś pytaniem kluczowym jest: jak w polskiej szkole zmienić kulturę nauczania i uczenia się? Wskazówką niech będzie myśl, że szkoła powinna stać się „społecznością uczących się”.
Ta zmiana jest niezbędna, by jeszcze skuteczniej działała polska oświata.
plakaty,plakaty,plakaty,plakaty,plakaty,plakaty.plakaty,plakaty,plakaty
Dr Kathy Farber, dr William Armaline Zespoły nauczycieli jako kluczowe elementy demokratycznych szkół.
Prowadzący przedstawili cztery modele zarządzania szkołą, które zostały wyodrębnione podczas badania funkcjonowania szkół w USA. Modele te w różnym stopniu angażują nauczycieli, rodziców i przedstawicieli środowiska lokalnego do podejmowania ważnych dla szkoły decyzji. Modele oparte na tradycyjnym (funkcjonującym od ponad 200 lat) podejściu opierają się na kluczowej roli dyrektora, który podejmuje kluczowe decyzje komunikując je nauczycielom lub przed podjęciem decyzji przeprowadza konsultacje z poszczególnymi nauczycielami lub ich zespołami. Modele demokratyzujące proces podejmowania decyzji znacznie większą rolę przypisują zespołom (dyrektor, nauczyciele, niepedagogiczni pracownicy szkoły, przedstawiciele środowiska lokalnego, rodzice, uczniowie).
